Oğlum  küçüklüğünden beri fazlasıyla hareketli bir çocuktu. Bu durum, küçük bir çocuğun hareketli olması, etrafta koşturması kadar normal bir şey olmayacağını düşündüğümüzden başlangıçta ne beni ne de eşimi endişelendirdi.

Arkadaşlarımızın ‘enerjisini atması’ için onu bir basketbol kursuna yazdırmamızı önermesi sonucu spora başlattık. Spor yaptığı  günler her şey yolundaymış gibi görünüyordu. Saatler süren kurstan sonra eve geldiği gibi yorgun bir şekilde yatağına yığılıyordu. Fakat kısa zamanda bunun uzun vadeli bir çözüm olmadığını anladık. Çünkü öğretmenleri hafta içinde okulunda da yine aynı düzeyde hareketli olmaya devam ettiğini, kimi zaman da dersin akışını bozduğunu söylemekteydi. Bir gün okulda neredeyse bir tam gün boyunca  davranışlarıyla tüm derslerin işlenmesini engellediğinde, sınıf öğretmeni tarafından okula çağrıldık ve bir uzmana götürmemiz tavsiye edildi.

Uzmanın DEHB’den şüphelenebileceğini biliyordum. Fakat bu duruma karşı cevabım hazırdı: ‘Oğlumun  dikkat sorunu yok ki!’’ O’nun  sorunu yalnızca hareketlilikti, Bunun da geceleri çok uyumasından ya da okuldan sıkılmış olmasından kaynaklandığını düşünüyordum. Uzman bizimle görüşüp ona bir de bilgisayar üzerinden test uygulamamızı önerdi. Oğlumun bir testin başında oturmasının imkansız olduğunu düşünüyorduk, fakat test süresinin on beş dakika olması sayesinde uzmana test sırasında herhangi bir sorun çıkarmadığını öğrendim. Test sırasında sadece oğlum ve ekrandaki görüntü ve sesler vardı;kimse müdahale etmiyor, fikir beyan etmiyor, etkilemiyordu.

Uygulanan bilgisayarlı  test ve bizim doldurduğumuz değerlendirme ölçütlerinden sonra uzman kısa bir süre içinde oğlumun problemlerinin DEHB’den kaynaklandığını ortaya koydu. Dikkat ile ilgili herhangi bir problemi olmadığını düşündüğümü söylediğimde ise bana DEHB’nin birden fazla türü olduğunu ve oğlumuzun DEHB’nin dikkatsiz değil dürtüsel/hiperaktif türüne yakınlık gösterdiği bilgisini verdi.

Tanı sonrasında doktorumuzun onun için belirlediği uzun dönemli tedavi planıyla büyük bir ilerleme kaydetti. Bu tanının onun hayatını değiştirdiğini söyleyebilirim; artık ne okulda öğretmenleri ve dersleriyle, ne de sosyal hayatında arkadaşlarıyla bir sorun yaşıyordu. Biz de oğlumuzun  durumunu daha önceden fark edemediğimiz için biraz kendimize kızıyoruz, fakat kaydettiği ilerlemeyi büyük mutlulukla takip ediyoruz.